Volgens recent onderzoek van de International Wine and Spirit Record (IWSR) zit de niet-Schotse whisky in de lift.
Het volume steeg in 2008 met bijna elf procent in vergelijking met 2007, terwijl de groei in de vier jaren daaraan voorafgaand telkens een kleine zes procent was. Dit neemt niet weg dat Schotse whisky als koploper nog steeds stevig in het zadel zit. Schotse whisky is overal op de wereld beschikbaar en de positie op de whiskymarkt is sterk.
Terwijl bijvoorbeeld Amerikaanse bourbon alleen in Groot-Brittannië, Duitsland, Australië en op de thuismarkt met de verkoop boven de miljoen negen-literkisten uitkomt, zet Schotland jaarlijks meer dan negen miljoen liter whisky af in 22 exportmarkten.
Super premium
De positie van Schotse whisky wordt mede ondersteund door de activiteiten in het super-premiumsegment. Eén van de laatste releases op dit gebied is de oudste malt whisky ter wereld. Mortlach 70 Years Old werd vorige maand gelanceerd in het Edinburgh Castle. De whisky werd in 1938 te ruste gelegd in een nieuw sherryvat.
In 2008 zijn er 54 zeventig-centiliterflessen en 162 twintig-centiliterflessen van gebotteld. "Opvallend fris voor een whisky van voor de Tweede Wereldoorlog", noteerde een proever. De chique druppelvormige kristallen zeventi-centiliterfles met zilveren voet en dop kost tienduizend Britse ponden (11,45 euro).
Italiaanse wijn
Italiaanse wijn doet het goed in Nederland. Terwijl de totale wijnimport daalde met 4,6 procent, groeide volgens het Italiaans Instituut voor Buitenlandse Handel de import van Italiaanse wijn in Nederland in 2009 met ongeveer tien procent. Het marktaandeel is nu elf procent, waarmee Italië na Frankrijk (dertig procent) en Duitsland (twintig procent) de derde wijnleverancier van ons land is.
Druivenrassen
Meer dan dertig importeurs presenteerden onlangs driehonderdvijftig Italiaanse wijnen in de Kookfabriek in Amsterdam. Sterke troef van Italië als wijnland is het grote aantal eigen druivenrassen.
De blauwe druif Aglianico bijvoorbeeld is een van de uitblinkers in Campanië en Basilicata. Titolo van Elena Fucci (Aglianico del Vulture) vond ik de lekkerste.
Greco
In Campanië kan de witte greco verrassend lekker zijn. De Greco di Tufo van Pietracupa is daarvan een mooi voorbeeld. Ooit gehoord van nerello mascalese? Deze druif is thuis op de vulkanische grond rond de Etna op Sicilië. Je proeft die bodem in de minerale en aromatische Etna Rosso Guardiola van Tenuta del Terre Nere.
Almondo
Tot slot een paar woorden over Giovanni Almondo. Giovanni en zijn zoon Domenico (afbeelding) werken in de regio Roero, ten noorden van de Barolo-streek. Zij maken mooie wijn van arneis, een eigenwijze witte druif die hier goed gedijt.
Bricco della Ciliegie, Roero Arneis 2009 is een exotische wijn met veel bloemen, sappige abrikoos, amandel, anijs, mooie zuren en bitters, concentratie en spanning, gastronomisch, minstens zeventien-plus op de schaal van twintig, vind ik.
Nebbiolo
De nebbiolo van Almondo is ook erg mooi. Bric Valdiana, Roero Nebbiolo 2006 heeft een klassieke zwoele houtgeur, een stevige dosis fluweelzachte tannines en geconcentreerde aroma’s van kersen, laurierdrop, teer en bloemen. Een wijn met Barolo-allure die nebbiolo-liefhebbers die niet elke dag de stevige prijs van een Barolo willen neertellen, aangenaam zal verrassen.
Importeur Enrico Huijbrechts: "Ik voorspel dat binnen een paar jaar zijn wijnen moeilijk verkrijgbaar worden. Omdat hij een relatief kleine boer is, maar ook omdat hij door de Amerikanen ontdekt is."