Hommanus

Twitter. Volgens vele lijstjes is het blauwe vogeltje morsdood. Het sociale platform kan de groei in vergelijking met Facebook niet bijbenen en wordt in dagelijks gebruik ingehaald door nieuwe platformen zoals Instagram en Snapchat. Maar voor mij blijft Twitter iets magisch hebben, blijft het mijn favoriet. Het is gewoon waardevol om met onbekenden virtueel een band op te bouwen. Bovendien is het voor een hospitalitymens toch een feest om ook online gastvrij te kunnen zijn.

Door: Kim van Velzen

Ik heb veel ervaren in de jaren dat ik Twitter gebruik. Ik ontving en gaf inspiratie, over culinaire ontdekkingen, reisbestemmingen en op menselijk gebied. In goede en in slechte tijden ervaar ik Twitter als een warm bad. Alsof je in de kroeg bent waar iedereen gelijk is en je met iedereen gezellig ouwehoert. Natuurlijk is Twitter soms ook net een donkere steeg in een grote stad waar het niet altijd prettig toeven is, maar uiteindelijk loop je door en kom je toch weer op de mooie plekken. En zoals een stad in de loop van de tijd verandert, geldt dat ook voor Twitter. Het is mainstream geworden. Er is meer reclame in de tijdlijn, meer zelfverheerlijking en er zijn steeds vaker hoogoplopende discussies. Net als in het gewone leven eigenlijk.

Ik krijg nog vaak, ook van horecamensen, de vraag: wat moet ik nou met dat Twitter voor mijn bedrijf? Niks. Tenzij je de moeite neemt om er tijd en aandacht in te stoppen zoals je dat ook doet in het contact maken met gasten in het bedrijf. De meest sociale horecamensen zijn op Twitter te vinden. Zij houden van al die menselijke contacten en kijken er daarbij niet naar of dat off- of online is: die 2 werelden lopen voor hen naadloos in elkaar over. Bovendien halen zij er uiteindelijk ook zakelijk resultaat uit. Worden ze bijvoorbeeld aanbevolen als iemand op zoek is naar een leuk restaurant of café. Krijgen ze tweeps op bezoek in hun horecabedrijf, ontdekken ze de noviteiten in hun branche of komen ze nog beter achter de behoefte van de gast van nu. Die resultaten zijn niet altijd meetbaar en komen zeker niet altijd snel, maar slow cooking smaakt ook lekkerder dan de voorverpakte hap die snel klaar is in de magnetron.

Eén verandering op Twitter vind ik wel ontzettend erg: de eerste horecaman die ik op dit platform ontmoette en die met ziel en zaligheid werkte aan het sociaal ofwel social maken van de horeca, is uit onze branche gestapt. Hermannus Stegeman, wat doe je nou? Ga je echt werken voor een gemeente als manager publiek? Je nieuwe baan is je uiteraard meer dan gegund, maar had je de keuze niet even via een poll op Twitter kunnen zetten? Dan hadden we nog mee kunnen beslissen.

Het is die gemeente en haar inwoners uiteraard zeker gegund om een echte horecaman, die socia(a)l in zijn DNA heeft zitten, nu als manager te hebben, maar het is een gemis voor de horeca. Nu al. We tweeten!