Ik zie een klein meisje dat verlegen naast Michael Boogerd staat. Zichtbaar trots, dat wel, en bij Michael straalt de euforie van zijn overwinning van net daarvoor er nog vanaf. Op een andere foto staat nog een jong meisje. Ze kijkt vol bewondering naar haar held. De foto is een klein beetje verbleekt, maar die held is onmiskenbaar Bernard Hinault; jong, energiek en met petje.
Jaren later staan 2 volwassen vrouwen glimmend van trots opnieuw op de foto. Net voor hun fotomoment lieten ze beide hun jarenlang gekoesterde foto’s nog even zien aan hun helden. Ze wisten nog precies hoe en wanneer die waren genomen, en of ze alsjeblieft nog een keer op de foto mochten. Ik was erbij toen de foto met Michael afgelopen jaar opnieuw werd genomen en de trots was niet alleen bij de vrouw, maar vooral ook bij Boogie voelbaar. Evenzo voelbaar als de trots in de stem van de andere vrouw toen ze me haar foto’s liet zien met Bernard Hinault. De nieuwste was genomen bij de Grand Départ in Utrecht; het maakte het wielerfeest voor haar helemaal af. Helden en hun bewonderaars, kippenvelmomentjes die bijna voor het leven worden gekoesterd.
Horeca is topsport, dag in dag uit. Ook in onze branche kennen we onze eigen helden en komen bovenstaande situaties voor. Welke restaurateur droomt er niet van om met René Redzepi of Ferran Adrià op de foto te mogen, liefst ook nog in hun keukens? Of dichter bij huis, met Sergio Herman, Hans van Wolde, Jonnie Boer of Joop Braakhekke? En dan is dat binnenlandse rijtje nog verre van compleet. Stuk voor stuk zijn het topsporters die vol overgave hun vak uitoefenen, bewondering en lof oogsten en daarmee de helden zijn van kokend Nederland. Helden waarmee ook het publiek dolgraag op de foto wil.
Als de kwartaalrapportages van een grote bank in de mailbox vallen, met de trends en vooruitzichten voor komende periodes, valt de laatste tijd steevast de nog slecht presterende café-sector op. Onderaan in de lijstjes, nog immer teruglopende omzetten en net wat groei, maar dan wel de minste, of het moet de groei in faillissementen zijn. De natte horeca heeft het zwaar en worstelt. Ook lijkt het aandeel in de branche steeds verder terug te lopen. Toch wordt ook daar topsport bedreven, dag in dag uit. Ook daar worden fantastische prestaties geleverd om terecht trots op te kunnen zijn.
Alleen: waar zijn daarvan onze helden? Waarom kennen wij ze niet, de Boogerds en Hinaults van de cafés, de Adrià’s en Redzepi’s van de beste bars van ons land? Wat mist er in de kroegen en estaminets, waardoor we ze en vooral ook hun drijvende krachten niet als helden weten te eren? Waarom worden ze niet gekend en wie kent ze wél? Bij deze dan ook een oproep: caféhelden gezocht!