Als ik met mijn broer met het syndroom van Down op stap ga is het wel altijd afwachten hoe medewerkers van horecazaken op hem reageren.
Derk is kunstenaar; zelf noemt hij zich een ‘kunstmongool’. Ja, ik realiseer mij dat dat hard klinkt. Zo praten wij er thuis over. Je kan het maar beter benoemen. Derk is verbaal sterk en weet zijn mannetje goed te staan. Inderdaad, ik ben trots. Heel trots.
Afwachten
Onlangs ging ik met Derk wat drinken. Dat doe ik wel vaker en is altijd een feest. Dan nemen we een frisje of soms een biertje op een terras. Maar als ik met hem op stap ga, is het wel altijd afwachten hoe de omgeving op hem reageert.
Zo ook de medewerkers van horecazaken. Bij een aantal zaken kennen ze Derk en weten hoe te reageren. Namelijk gewoon. Zoals je op iedere gast reageert. Helaas gaat dat niet altijd zo.
Aftasten
We gaan op een terras zitten en al snel komt de medewerker naar ons toe om onze bestelling op te nemen. Hij schrok, althans, zo leek het en wist even niet hoe te handelen. Dat kan ik mij voorstellen en is geen probleem.
Immers als je nog nooit een gehandicapte aan tafel hebt gehad, moet je altijd even aftasten.
Stomheid
De kou was al snel uit de lucht en de ober pakte zijn boekje en pen om de bestelling op te nemen. Hij keek mij aan, gaf mij een knipoog en wees naar mijn broer. "Wat wil die drinken?" Derk was met stomheid geslagen, zocht zelf oogcontact met de gastheer en stond op.
Hij liep van het terras weg met de mededeling dat hij prima zelf kon bestellen. "Tot ziens", zei hij nog beleefd.
Vertwijfeld
Verbaasd over deze briljante actie van Derk liep ik direct achter hem aan. De gastheer verbouwereerd achterlatend. Bij de volgende kroeg wisten ze wel hoe ze moesten reageren. Ze vroegen direct aan Derk wat hij wilde drinken.
Vanaf dit terras heb ik nog kunnen zien hoe de medewerker, van het vorige terras nog vertwijfeld op het terras stond, de film nog eens terug draaide. Wat ging er nou mis?
Rolstoel
Nog een voorbeeld. Ik was laatst in een voetbalstadion en daar vroeg de steward die bij de lift stond, aan de begeleider van een rolstoelgebruiker naar de gewenste etage.
De rolstoeler pareerde direct zelf: "Ik ben dan wel verlamd vanaf mijn heupen, maar weet zelf drommels goed op welke verdieping ik moet zijn en kan dat ook prima vertellen!". Ai.
Als ieder ander
Nee, dit verhaal schrijf ik niet om mijn broer nu bij u onder de aandacht te brengen. Wel om te vragen hoe u omgaat met gehandicapte gasten. Hoe benadert u deze doelgroep? Hoe bespreekt u dit met uw medewerkers?
Van mijn broer weet ik dat hij graag aangesproken wil worden als ieder ander. Van de rolstoeler weet ik dat hij graag de vraag zelf krijgt. Dat zij graag als eerste worden aangesproken. De begeleider vragen kan altijd nog. Wat mijn broertje bestelde op het terras? Een Up!