Ja, het staat er echt. In de kern zijn wij complimensen. Mensen die een compliment, mits gemeend, echt waarderen en nodig hebben.
Maar hoe vaak krijgen we een schouderklop? Hoe vaak is er de afgelopen weken tegen u gezegd dat u iets goed gedaan heeft? Of, hoe vaak bent u oprecht bedankt?
Is dit een rare vraag? In de horecawereld is het begrip compliment een ondergeschoven kindje. We doen er niet veel aan. Van horecamensen wordt het vaak als volstrekt normaal ervaren dat zij op de verjaardag van oma of tante Jeanette, de koffie en thee regelen. Sterker nog, vaak worden horecamensen door ome Wim nageroepen met: 'Jij doet toch iets in de Horeeka? Dan wil ik een borrel, een ouwe graag!'. Zonder aarzeling wordt de borrel bij de lievelingsoom neergezet. Een bedankje is niet nodig, immers jij zit in het vak en dus is het normaal.
Nog los van vragen van familie om hulp, bieden horecamensen, nog voordat de vraag überhaupt gesteld is, direct hun hulp aan als er dingen georganiseerd of geregeld moeten worden. Dat vinden we leuk en daar zijn we goed in. En daarom is het dus vervolgens weer volstrekt normaal dat wij daar onze tijd en energie in steken. Tot zover de vrijetijdsinvulling van horecavaklieden.
Dan de professionele kant. In de horeca zijn complimenten aan medewerkers een schaars goed. Ik bedoel dan de oprechte schouderklopjes: ze zijn met een vergrootglas nog moeilijk te vinden. Weet nog uit mijn operationele horecajaren dat ik af en toe wel een complimentje kreeg van de chef. Van dit gelukzalige moment kon ik dan precies minuten genieten. Daarna kwam dezelfde chef weer naar mij toe met de vraag of ik toch niet tweede kerstdag ook kon werken. Het compliment was dus een vooropgezet plan. Niets gemeend of oprecht. Nee, een noodzakelijk kwaad om mij mild te stemmen. Mij over te halen de kerstbrunch bij oma af te zeggen om toch weer te komen werken. In mijn herinnering staat compliment gelijk aan vervolgvraag. Van extra werken tot magazijn opruimen.
Ik sprak onlangs een ondernemer die het echt onzin vond om zijn chefs een compliment te geven. "Hallo Maarten, ik betaal de jongens keurig conform de cao en een beetje meer, ze werken maximaal 4 uur over per week en - stemverheffing - ik koop persoonlijk een verjaarscadeau voor mijn personeel. Dus dan is het geven van complimenten volstrekt overbodig." Toen ik dit hoorde begreep ik direct waarom de chefs ook nooit een schouderklopje gaven aan hun medewerkers.
Hoe zit dat bij u? Geeft u wel eens een oprecht compliment? Hoe klinkt dat dan? Wat zegt u? Voor horecamensen is een compliment geven vaak lastig. Over het ontvangen van een schouderklopje zal ik het maar niet hebben, die vegen we immers weg van ons jasje. Jammer! Geniet van het geven en ontvangen van een compliment!
Dank voor het lezen van deze column, mijn complimenten!