Ik heb de onhebbelijke eigenschap dat ik, zodra ik bij een restaurant naar binnen ga, de menukaart uitvoerig ga bestuderen.
Niet alleen om te kijken naar de gerechten die ik wil bestellen en waarmee ik mijn smaakpapillen ga verwennen, maar ook om met veel genoegen te kijken naar de benaming van de diverse gerechten.
‘Samen in een badje’ kwam ik laatst tegen op een kaart. Toen ik dit las zat ik meteen rechtop in mijn stoel, haalde de menukaart dichterbij. Ik wilde weten wat ik dan in vredesnaam te eten zou krijgen. Ik kon mijn ogen niet geloven, zeker niet toen een uiterst charmante dame van de bediening mij kwam vragen of ik mijn keuze al gemaakt had. Zo ver was ik nog niet, maar ik had er bij voorbaat al moeite mee om dit gerecht bij haar te bestellen. De dialoog zal ik u besparen, u kunt zich ongetwijfeld voorstellen welke mogelijk genante situaties zich gaan voordoen wanneer je ‘samen in een badje’ bestelt. En dat in de wetenschap dat mijn vrouw ook aan tafel zit. Overigens betrof het gerecht bouillabaisse.
Naast de, naar mijn idee, niet altijd passende beschrijving van gerechten, richten mijn ogen zich ook vaak op de spelling van de gerechten en de beschrijvingen. Onlangs met natte ogen een menukaart gelezen. Niet van het lachen, maar van het huilen. Of, en dat zou briljant zijn, had de ondernemer dat expres gedaan? Vanwaar de tranen? Op de menukaart stond bij de voorgerechten 'Carpatio' met daarbij als beschrijving ‘dungesneden Ossehaas op een bedje van rucola sla'.
Ik ben een taalpurist. Nee, daar schiet ik niet enorm in door. Maar een menukaart die vol staat met spelvauten of benamingen van gerechten, daar word ik echt verdrietig van. Waarom? De menukaart van een horecazaak is een van de eerste visitekaartjes die de gasten onder ogen krijgen. Het vertelt alles over de zaak, over de kunde van de kok en die van de bediening. Maar vooral heel veel over de passie van de horecaondernemer zelf. Hoe serieus is hij of zij bezig met het vak?
Natuurlijk snap ik dat niet iedereen over het vermogen beschikt om foutloos een menukaart samen te stellen. Dat is ook niet noodzakelijk. Laat deze dan gewoon door anderen checken voordat u uw middag opoffert om deze in de menumapjes te schuiven (heerlijke klus). Ergo, er zijn naar mijn weten bureaus die daar gespecialiseerd in zijn. Ja, dat kost geld. Maar de winst die u maakt door een perfect visitekaartje en een professionele uitstraling naar de gast, is vele malen hoger dan de kosten die u aan het bureau heeft.
Er wordt heel veel gesproken over menukaarten, over taal en over de kwaliteit hiervan. Natuurlijk is uw ploeg van medewerkers zeer belangrijk voor uw uitstraling, maar uw menukaart staat op papier. Fouten daarin poets je niet weg met een snelle opmerking.
En wat ik graag bestel als mijn favoriete voorgerecht? Tja, dan kom ik toch uit bij de ‘gouwe ouwe’ onder de voorgerechten: carpaccio.