Bedrijfslijder gevonden!

We leven in een rare wereld. Een wereld van voortdurende drang naar promotie, naar functieverbetering, naar hogerop. Ik vraag mij steeds vaker af of dit zo’n handige wereld is. Ben zelfs een beetje antimotie geworden.

(Photo: Olly, Shutterstock)

De laatste tijd – ook al gebeurt het ongetwijfeld al veel langer - kom ik steeds meer bedrijfsleiders, f&b-managers en andere leidinggevenden tegen die hun functie eigenlijk helemaal niet willen hebben. Dat is toch maf? Mensen die soms diep ongelukkig zijn in hun functie, vaak onbewust. Ze zijn door hun ‘meerdere’ een traptrede hoger op de promotieladder gezet. Gewoon omdat het zo hoort. En dat laatste woord, hoort, daar ben ik eigenlijk een beetje klaar mee.

In onze werkomgeving schijnt het te horen dat je om de 2 jaar (gemiddeld) een stap moet maken en een functieschaal omhoog moet. Vaak omdat dat nou eenmaal zo gaat binnen een bedrijf. Dat is de interne kant van de zaak. De externe kant is ook interessant; onze omgeving vraagt er naar. Oma’s en opa’s, vaders en moeders … Allemaal maken ze zich, uit liefde, zorgen over wanneer Kees nu eens die volgende stap zet. Vrienden doen ook mee. Of het niet eens tijd wordt voor een grotere auto of een nieuwe titel op het visitekaartje? Kees laat zich meevoeren door de wereld om zich heen en tekent braaf zijn nieuwe arbeidsovereenkomst. Vervolgens begint hij aan de nieuwe klus, voelt hij zich stoer en heeft hij eindelijk, bij de eerstkomende familieverjaardag, het ‘goede’ antwoord op de vragen van opa en oma. Arme, arme Kees.

Talentmanagement. Mooi woord, hip woord. Gaat over het inzetten van de talenten van een medewerker. Over het vragen naar het talent van de persoon, wat hij leuk vindt om te doen en waar hij goed in is. Ik vraag mij echter oprecht af of er binnen directies en onder personeelsfunctionarissen ook respect bestaat voor het talent van ‘niet willen doorgroeien’. Of anders gezegd: het ‘ik ben dolgelukkig met mijn huidige job’-talent. Als een medewerker dit soort uitspraken doet, wordt dit al vaak in de hoek van ambitieloos gegooid. Het wordt als een beperking en als een totaal verkeerde instelling gezien. Zo onhandig.

Laat iemand alstublieft zijn hele leven lekker supervisor blijven als hij dat wil. De stap naar f&b-man maakt hem wellicht doodongelukkig. Wanneer u als verantwoordelijke blijft aansturen op promotie, dan feliciteer ik u, maar met de nodige scepsis. Het resultaat bestaat dan namelijk alleen uit verlies. U heeft een, in uw ogen, teleurstellend functionerende f&b-man, hij zelf weet zich geen raad en last but not least: u laat een ongelooflijke leegte achter in het resterende supervisorteam. Uw medewerkers missen ‘hun’ man.

Laatst gaf ik een general manager van een hotel het advies om de f&b-manager zijn functie van supervisor terug te geven. Heb ook gezegd dat hij dan wel het lef moest hebben om dat te doen met behoud van salaris. Het ‘te veel’ aan salaris zou de supervisor lachend terugverdienen met de wijnen die hij weer met passie mocht verkopen aan tafel.

De general manager was blij en plaatste een advertentie: ‘Bedrijfsleider gezocht!’.

Maarten Wessels
maarten@wesselstrainingen.nl
Twitter.com/MaartenWessels