Bah, wat een negatieve benaming voor een column. Zal zeker weer gaan over ondernemerschap, over het laten liggen van kansen en dat soort zaken. Nee hoor. Die ambitie heb ik nu niet, en eigenlijk nooit niet.
Maar goed, ambitie dus. Mooi woord, zo’n begrip dat zeer vaak voorkomt in vacatures en cv’s. Gezocht: medewerker bediening met ambitie. En? Op welke ambitie zit de betreffende restaurateur te wachten? Welke ambitie is er nodig binnen het team? De vragende partij is vaak vol van dat woord. Bijzonder wordt het echter als een kandidaat op zijn cv of tijdens het gesprek zégt ambitieus te zijn. Dan dreigt gevaar! Stel je voor dat deze nieuwe medewerker de manager omver gaat blazen met al zijn plannen. Of dat hij vanaf dag één al een bedreiging is voor de chef-kok. Dan wordt ambitie ineens als iets anders gezien, is het niet langer wenselijk maar ‘liever niet’. Een te ambitieus verhaal kan de sollicitant dus zijn baan kosten. Raar fenomeen.
Onlangs sprak ik met een aantal leidinggevenden van een horeca- en bedrijfscateringlocatie. Het was tijd om de klokken onderling eens gelijk te zetten, om de plannen voor de komende maanden helder te krijgen. Ik zat ervoor met drie personen met ambitie aan tafel. De één wilde salesmanager worden en de ander locatieverantwoordelijke. Heerlijk.
Gedurende de sessie viel het de deelnemers op dat er onder de medewerkers zo weinig mensen met ambitie zaten. Die medewerkers vonden góed goed genoeg en hadden niet de drijfveer om veel te veranderen of zich verder te ontwikkelen. Dit werd door de leidinggevenden als negatief ervaren. Maar hoezo? Ambitie is toch niet per definitie iets wat je te allen tijde op je werk dient te hebben?
Mijn hemel, wat zou ik graag eens een tijdje kassamedewerker zijn bij een supermarkt. Gewoon ambitieloos de pakken melk laten bliepen. Van negen uur ‘s ochtends tot vier uur ‘s middags. En dan naar huis, in een lekker kloffie op de bank ploffen en de volgende dag weer. Ambitie? Nou, niet op de werkvloer, maar wel in de bestuursfunctie van de lokale duivenmelkvereniging. Heerlijk lijkt me dat. Ik ben trouwens ook blij dat buschauffeurs niet allemaal evenveel ambitie hebben in hun werk. Ik moet er niet aan denken dat de goede man die al jaren van Amsterdam naar Parijs pendelt, halverwege de rit de ambitie krijgt om naar Basel te rijden. Best vervelend voor de passagiers.
Laten we eens kijken bij u in de zaak. Hoe is het met de ambities van uw medewerkers? Kent u deze? Kan u helpen om deze te verwezenlijken? Hoe erg is het om een medewerker uit de afwas een cursus effectief vergaderen te laten volgen om zo zijn ambitie van een goed bestuurder bij eerder genoemde duivenmelkersvereniging te kunnen verwezenlijken? Niks mis mee lijkt mij zo! Het lijkt mij zalig om te weten dat er binnen het team meerdere mensen zitten die ‘het wel goed’ vinden zo, en dus de rest van hun werkende leven zelfstandig kok willen blijven. Of eerste medewerker bediening voor zichzelf als het alleszaligmakende zien. Koesteren die medewerker!
Hoe ik deze column geschreven heb? Vol ambitie!